„Na tej brygadzie to oni zawsze są niezadowoleni, zdemotywowani i tylko narzekają. Liczą się dla nich tylko pieniądze i często szukają sposobów, jak wymigać się od pracy” – jeśli tak postrzegamy naszych pracowników, zapewne i nas dosięga brak motywacji do zmiany czegokolwiek. Czy tak jest zawsze? Zdemotywowany pracownik kosztuje firmę zbyt wiele, żeby pozostać tylko z myślą, że wszyscy się z tym zmagają i temat zostawić. Biorąc pod uwagę fakt, że jeden narzekający pracownik może zarazić złą postawą około 10 innych osób, na pewno warto pochylić się nad tym problemem i zastanowić się nad tym, co w naszej firmie sprawia, że osoby pracujące na produkcji nie chcą przychodzić do pracy i są niezaangażowane?
Dział: Temat numeru
Na rynku pracy równolegle funkcjonują aż cztery różniące się między sobą pokolenia pracowników, czyli „Baby Boomers”, „X”, „Y”, „Z”1. Pokolenie „Z” to pokolenie od niedawna obecne na rynku pracy.
Z definicji motywacja to „proces regulacyjny, który steruje zachowaniem tak, aby doprowadziło ono do określonego efektu”1. Można zaryzykować stwierdzenie, że jest ona motorem każdego działania – zarówno w ramach aktywności zawodowej, jak i w sferze osobistej.
Może się wydawać, że umiejętność negocjowania jest przydatna głównie handlowcom. Jeśli jednak zastanowimy się głębiej, każda rozmowa kierownika produkcji z pracownikiem to komunikacja, której celem jest osiągnięcie rozwiązania satysfakcjonującego obie strony.
W takim rozumieniu każdy kierownik jest negocjatorem, a umiejętność skutecznego prowadzenia negocjacji staje się ważną kompetencją osób pracujących na co dzień z ludźmi.
Kiedy rozpatrujemy zarządzanie w kontekście odkrywania i rozwoju zasobów pracowników, w zasadzie nie możemy oddzielić go od pojęcia przywództwa (ang. leadership). W sprawnym funkcjonowaniu obu ról i balansie między nimi upatruje się recepty na sukces nowoczesnych organizacji.
Ciągłe dążenie do poprawy efektywności, wydajności i skuteczności działania w wytwarzaniu produktów w hali produkcyjnej spowodowało, że twórcy nowoczesnych metod i technik zarządzania produkcją zaczęli iść w kierunku zarządzania wizualnego (ang. visual management). Czym ono jest i jak je stosować w dziale produkcji?
Zarządzanie przez wartości ma sens, jeśli liderzy i kierownictwo postępują zgodnie z głoszonym przez siebie systemem wartości. Dla większości ludzi wartości są często nieświadomymi motywatorami, szczególnie skutecznymi, bo opartymi na motywacji wewnętrznej. Dobrze je wykorzystać w codziennym zarządzaniu pracownikami.
Zarządzanie przez cele jest metodą znaną od lat, jednak niewiele firm potrafi wdrożyć ją bezbłędnie. Warto się tego nauczyć, bo prawidłowe wyznaczanie i rozliczanie celów zapewnia wzrost produktywności i zaangażowania u pracowników.
Radzenie sobie z niskim zaangażowaniem pracowników stanowi wielkie wyzwanie dla każdego przełożonego. Sztuka skutecznego motywowania to z pewnością jedno z najtrudniejszych zadań stojących przed szefami. Na motywację można patrzeć z wielu perspektyw. Czy lepiej jest używać narzędzi finansowych, czy niefinansowych? Jak stworzyć skuteczny system motywacyjny? Na co szef może mieć wpływ, a na co nie?
Istnieje szereg świadomych zachowań pracowników, które wpływają na spadek produktywności i obniżenie dochodów firmy, a także negatywnie oddziałują na panującą w niej atmosferę. Niezwykle ciężko jest walczyć z tymi zachowaniami, nawet wysoka płaca nie gwarantuje, że nie będą one miały miejsca. Z jakiego powodu pracownicy działają na niekorzyść organizacji? Co może zrobić szef, aby ograniczyć zachowania kontrproduktywne w swoim zespole?
Wolisz przemawiać podczas oficjalnych spotkań czy spoglądać na sprawę z perspektywy pracownika? Preferujesz wydawanie poleceń, rozkazów czy aktywizację pracowników, aby sami podejmowali decyzje i szukali rozwiązań? Już te elementy mogą wskazywać, jaki typ przewodzenia reprezentujesz – czy to jest przewodzenie przez dominację, czy przez prestiż. Kiedy warto łączyć te dwa style przywództwa i w jakich sytuacjach je wykorzystywać?
Jeśli chcesz, żeby twój zespół pracował efektywnie, musisz wziąć pod uwagę, że ma on dwa oblicza. Z jednej strony jest to grupa osób, które wraz z upływem czasu wchodzą na kolejne etapy współpracy. Z drugiej – każdy pracownik wymaga indywidualnego podejścia i dobrania odpowiedniego stylu zarządzania uwzględniającego jego umiejętności i zaangażowanie. Jak te podejścia łączyć i czy w rezultacie da się lepiej rozumieć zespół?