Zarządzanie czasem własnym i zespołu produkcyjnego

Już w latach pięćdziesiątych XX wieku C.N. Parkinson¹ odkrył, że „praca rozszerza się tak, aby wypełnić czas dostępny na jej ukończenie”². Im więcej czasu mamy na wykonanie zadania, tym dłużej trwa praca potrzebna do jego realizacji. Ludzie bardzo często odwlekają realizację działań i w efekcie poświęcają im maksimum czasu, jakim dysponują. W praktyce wygląda to tak, że kiedy mamy jedynie godzinę, często nawet skomplikowane zadanie jesteśmy w stanie ukończyć w takim właśnie czasie, z kolei kiedy zamiast godziny mamy pełen tydzień, w wielu przypadkach realizację zadania ukończymy dopiero… w piątkowe popołudnie. 
Co więcej, zdaniem Parkinsona „jeśli przyjmiemy, że zależność między pracą a czasem niezbędnym do jej wykonania jest dość elastyczna, zobaczymy, że ilość pracy faktycznie wykonanej nie ma nic albo ma bardzo niewiele wspólnego z liczbą osób przy niej zatrudnionych. Brak aktywności nie musi być koniecznie równoznaczny z odpoczynkiem”³. 
Czy jednak zasada Parkinsona może być pomocna w zarządzaniu sobą lub innymi w czasie? Może, o ile wykorzystamy wynikającą z niej zależność „w drugą stronę”. Kiedy na wykonanie konkretnego zadania wyznaczymy mniej czasu, istnieje duże prawdopodobieństwo, że wykonamy je szybciej i bardziej efektywnie, niż pierwotnie zakładaliśmy. Im krótszy bowiem jest termin, tym większe są nasza koncentracja na zadaniu i efektywność, a w konsekwencji – szybsza i lepsza realizacja. Należy jednak pamiętać o ważnej zależności: priorytetem zawsze powinna być efektywność, a nie czas, w jakim zadanie zostanie wykonane. Dla przykładu: jeśli na wykonanie zadania zaplanowaliśmy np. dwie godziny, to dokładnie tyle czasu powinniśmy na nie poświęcić. Dotyczy to także sytuacji, w której rzeczywista realizacja zajmie nam mniej czasu, a to, co pozostanie, wykorzystamy na rzeczy zupełnie z zadaniem niezwiązane. 

Prokrastynacja, czyli odwlekanie

Prokrastynacja to tendencja do nieustannego odwlekania, przekładania działania na później. Ujawnia się w różnych dziedzinach życia (choć przede wszystkim w pracy zawodowej) i przybiera różne formy. U jej podstaw może także leżeć wiele czynników:
strach – czyli obawa przed tym, że nie zrobimy czegoś dobrze, nie mamy wystarczającej wiedzy, źle zaczniemy, poniesiemy porażkę, lub wrażenie, że nie czujemy się najlepiej z tym, co mamy zrobić i...