Emocje. Jak sobie poradzić z utratą pracy?

Często towarzyszy mu poczucie niesprawiedliwości, porażki, zaskoczenia czy strachu o najbliższą przyszłość. Dla osoby, która utraciła pracę, najtrudniejszy jest okres przejściowy, kiedy pozostaje bez zatrudnienia, ponieważ w tym czasie musi się zmierzyć nie tylko z poczuciem własnej porażki, ale i… rodziną. Nie da się przecież uniknąć spłacania zaciągniętych kredytów czy pokrywania codziennych wydatków. Obawa dotyka zatem także najbliższych zwolnionego pracownika i prawdopodobieństwo konfliktów – zaostrzających się wraz z przeciągającym się okresem pozostawania bez pracy – jest bardzo duże.

​​

Nie daj się zaskoczyć!

Planując karierę zawodową, należy zawsze liczyć się z tym, że obejmowana posada nie jest przydzielona na zawsze, a jej utrata może wynikać z różnych przyczyn: organizacyjnych, osobowościowych pracownika, jakości relacji w zespole i atmosfery pracy, wymagań stawianych przez pracodawcę, kryzysu, przesycenia rynku pracy konkretnymi specjalistami itd. Bardzo ważne jest zatem, aby na bieżąco monitorować interesujący nas segment rynku pracy, popyt na pracę i pracownika oraz zmiany wysokości płac. Należy też bezustannie podnosić swoje kwalifikacje i uaktualniać fachową wiedzę – nie tylko z inicjatywy pracodawcy. Być może w niedalekiej przyszłości trzeba będzie konkurować o interesującą posadę z innymi osobami aktywnymi na rynku pracy albo będącymi w podobnej sytuacji. 

Poczucie bezpieczeństwa

Pozostawanie bez pracy może się wiązać z poczuciem zagrożenia, paniki, braku sensu, apatią, bezsennością, zanikiem apetytu. Stan taki często także znacznie obniża samoocenę. Regułą jest, że im bardziej znacząca była to praca, tym większe będzie poczucie straty i tym bardziej wyraźny spadek poczucia własnej wartości. 
Niespodziewane czy przedłużające się bezrobocie może także prowadzić do nasilenia i nawarstwienia się problemów rodzinnych, gdyż utrata pracy to nie tylko źródło stresu dla pracownika, ale także konieczność zaadaptowania się jego najbliższych do nowej sytuacji. Odpowiedzialność za utrzymanie rodziny spada na współmałżonka, co może go ponad miarę obciążać – zarówno fizycznie, jak i psychicznie – wprowadzając tym samym zwolnionego pracownika w poczucie winy.
Przedłużający się okres pozostawania bez pracy może też skutkować pojawieniem się problemu z nadużywaniem alkoholu, zachowań agresywnych, depresji lub całkowitego rozpadu więzi rodzinnych. Można również w tym czasie zaobserwować stopniowe ogr...