Jeśli krytykować, to konstruktywnie

Wramach swojej pracy kierownik przeprowadza tysiące rozmów z pracownikami. Wśród tych rozmów bardzo często trzeba zwrócić uwagę pracownikowi na temat jakości wykonywanej przez niego pracy, występujące błędy czy też jego zachowanie. Rozmowę taką można przeprowadzić na dwa sposoby:

1. Można zastosować destruktywną krytykę, poprzez którą pracownik dowiaduje się od przełożonego, że jest słaby, nieodpowiedzialny i nie wywiązuje się z zadań. Kierownik wyładowuje na pracowniku swoją złość, co może doprowadzić do zwolnienia się pracownika, wypalenia zawodowego, buntowania innych przeciwko przełożonemu, działania pracownika na niekorzyść przedsiębiorstwa itp.
2. Można jednak zastosować konstruktywną krytykę, dzięki której pracownik dowiaduje się, gdzie popełnił błędy i jak je naprawić. Wie, że przełożony jest po jego stronie i w razie potrzeby będzie go wspierał. Pracownik poczuwa się do obowiązku poprawy swoich działań i jest zmotywowany, żeby nie zawieść przełożonego oraz swojego zespołu. Dostrzega, że przełożony jest liderem, dla którego w pierwszej kolejności najważniejsze są interesy pracownika oraz zespołu, a następnie przedsiębiorstwa.

Destruktywna krytyka zawodzi, ponieważ ucieleśnia dwie z najbardziej nietolerowanych przez człowieka rzeczy:

• Wzywa do poddania się krytykującemu, a ludzie nie lubią być poddanymi.
• Obniża poczucie wartości krytykowanego.

Żeby złagodzić pojęcie krytyki, w środowisku pracy bardzo często używa się zamiennie określenia „informacja zwrotna”. 

Krytyka destruktywna a konstruktywna

Różnice między krytyką destruktywną a konstruktywną są znaczne i przedstawia je tabela 1. Mając na uwadze pozytywny wpływ, jaki na pracownika i jego pracę ma konstruktywna krytyka, w dalszej części artykułu przedstawione zostaną elementy, które muszą być spełnione, aby wprowadzić ją w życie.