Rola przywództwa w rozwoju empowermentu pracowników

Empowerment przyciągnął uwagę naukowców na przestrzeni ostatnich 30 lat, a literatura jest pełna definicji, sposobów wdrażania oraz jego pomiaru w organizacjach. Empowerment ma bardzo długi rodowód. Oznacza danie komuś „siły”, „władzy”, „mocy”, uczynienie kogoś „silnym”, „zdolnym do czegoś”. Bywa też tłumaczony jako upełnomocnienie. Chociaż jego rozumienie bywa różne, zawsze dochodzimy do interpretacji rozumianej jako „upoważnienie”, „pozwolenie”, „upełnomocnienie”1. Większość naukowców zgadza się, że upodmiotowienie oznacza przyznanie pracownikom swobody w wykonywaniu czynności związanych z zadaniami. Wdrożony empowerment zwiększa zaufanie, zaangażowanie i produktywność pracowników. Promuje ich udział w podejmowaniu decyzji, generowaniu i realizacji dobrych pomysłów. Akceptując więcej obowiązków, pracownicy mogą być motywowani do podnoszenia swoich kompetencji i możliwości. Empowerment pracowników koncentruje się na dzieleniu się władzą/odpowiedzialnością i wzbudzaniu zaangażowania pracowników organizacji. Empowerment jest zatem pojęciem bardzo rozbudowanym, pojemnym, w skład którego wchodzą elementy przedstawione na rysunku 1.
Odpowiednio wzrosło także zainteresowanie podejściami do przywództwa, które odpowiadają wspomnianym zmianom w środowisku biznesowym i umożliwiają organizacjom lepsze radzenie sobie z szybkimi, ciągłymi zmianami i związaną z nimi niepewnością. Chodzi szczególnie o przywództwo wzmacniające (empowering leadership), skupiające się mniej na bezpośrednim zarządzaniu lub mikrozarządzaniu pracownikami, a bardziej na umożliwieniu pracownikom samozarządzania i usuwaniu ograniczeń wynikających z bezsilności. Przywództwo wzmacniające obejmuje trzy podstawowe aspekty: dzielenie się władzą, wsparcie motywacyjne i wsparcie rozwojowe. Za pomocą tych trzech sposobów liderzy promują psychologiczne wzmocnienie i zdolności naśladowców, co pozytywnie wpływa na ich wyniki i nastawienie do pracy2.

​​

Empowering leadership – przywództwo wzmacniające

Koncepcja przywództwa wzmacniającego (empowering leadership) została zaproponowana przede wszystkim przez Charlesa Manza i Henry'ego Simsa. Do jego rozważania zastosowano dwie różne perspektywy teoretyczne – perspektywę strukturalnego wzmocnienia (structural empowerment) i perspektywę motywacji (psychological empowerment). Perspektywa wzmocnienia strukturalnego kładzie nacisk na przywódców dzielących się władzą i delegujących zadania pracownikom, podczas gdy aspekt motywacyjny koncentruje się na postrzeganiu wzmocnienia przez pracowników (tj. psychological empowerment – wzmocnienie psychologiczne), takim jak samostanowienie i poczucie własnej skuteczności.

Empowering leadership jest zwykle definiowany na dwa sposoby. Po pierwsze, wzmacniające przywództwo obejmuje zachowania formalnych liderów (lub tych liderów, którzy zajmują wysokie stanowiska i autorytety w swoich organizacjach), takie jak zac...