Nie dla stresu

Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) uznała stres za jedno z największych zagrożeń zdrowotnych XXI w. Ponad połowa z nas czuje się zestresowana. To nie ludzie, przedmioty czy sytuacje nas denerwują, ale my się denerwujemy, uznając konkretne sytuacje, słowa lub zachowania za stresujące. Stres sam w sobie nie jest zły, problemem staje się wówczas, kiedy jest go za dużo i nie potrafimy go u siebie ograniczyć. Długotrwale działający stres osłabia naszą wolę do działania, paraliżuje nas, stając się powodem wielu dolegliwości i chorób. W jego efekcie pojawia się niemożność do twórczego i kreatywnego działania. Stres rodzi się wówczas, kiedy uznajemy, że nie damy rady, że doszliśmy do pewnej granicy, ściany i dalej już nie jesteśmy w stanie zrobić ani jednego kroku. Pewna ilość stresu, który kontrolujemy, wpływa na nas jednak mobilizująco, skłania do reakcji, działania, osiągania założonych celów. 

Czym jest stres?

Stres jest częścią naszego życia i pracy. Pewna porcja stresu jest każdemu potrzebna do mobilizacji, działania na wysokich obrotach. Nadmierny stres pojawia się, gdy staramy się dorównać idealnemu wizerunkowi siebie, nakładamy na siebie zbyt duże obciążenie zadaniami w odniesieniu do naszych możliwości fizycznych i psychicznych. Nierealistyczne oczekiwania zderzają się z rzeczywistością, która znacznie odbiega od ideału, co rodzi rozczarowanie i frustrację. Utrata energii w wyniku nieustannego stresu powoduje, że nasz organizm staje się niezdolny do codziennej regeneracji, prawidłowego odbioru i przetwarzania impulsów nerwowych.

Dla pełnego zidentyfikowania stresu i jego źródeł pozwolę sobie na uzupełnienie definicji:

• stres jako bodziec – przykry, przeszkadzający i odrywający od aktywności; ta definicja opisuje nieprzyjemne sytuacje wywołujące stres, takie jak np. przykre wydarzenia czy choroba; 
• stres jako reakcja na przykry bodziec – reakcje pojawiające się w ciele i umyśle człowieka w odpowiedzi na nieprzyjemne sytuacje, jak np. zła ocena wykonanego zadania przez przełożonego;
• stres jako dynamiczna relacja pomiędzy człowiekiem a otoczeniem, wymagająca określonego wysiłku dostosowawczego, albo niemożność sprostania pojawiającemu się wyzwaniu.

Symptomy stresu

Nadmiernie pobudzeni reakcją na stres denerwujemy się, czujemy się bezsilni, przygnębieni, reagujemy niespokojnie i nerwowo na stresogenne sytuacje: szef zlecił nam „na wczoraj” dodatkową pracę, „nie wyrabiamy się” z zadaniami, w najbliższym terminie czeka nas ocena, jesteśmy skonfliktowani ze współpracownikami co do sposobu realizacji zadania, nie mamy wpływu na zmiany w swoim otoczeniu. 

Źródła