Przy prawidłowym stosowaniu zadaniowego systemu czasu pracy pracodawca jest zwolniony z części „papierkowych” obowiązków, takich jak tworzenie rozkładów czasu pracy i prowadzenie pełnej ewidencji czasu pracy. Pracownik natomiast ma dużą swobodę w sposobie realizacji swoich obowiązków (zadań): sam ustala swój rozkład czasu pracy.
Zadaniowy czas pracy możemy wprowadzić w przypadkach uzasadnionych:
POLECAMY
1. rodzajem pracy, np.: praca, która może być wykonywana poza ustalonym u danego pracodawcy harmonogramem bez powodowania zakłóceń w rytmie pracy; gdy w różnych okresach czasu jest różne zapotrzebowanie na pracę, a pracownik może sam zadecydować o intensywności pracy; gdy ze względu na charakter pracy pracodawca nie ma możliwości kontrolowania pracownika lub kontrola taka jest utrudniona.
2. organizacją pracy – kiedy charakter wykonywanej przez pracowników pracy pozwala na swobodne ustalanie godzin rozpoczynania i kończenia pracy lub gdy praca uzależniona jest od kreatywności, innowacyjności, indywidualnego zaangażowania pracowników, dopuszczalne jest ustalenie pewnego przedziału czasowego, w jakim pracownik powinien wykonać swoje obowiązki.
3. miejscem wykonywania pracy –
pracownicy wykonują pracę głównie poza siedzibą pracodawcy (przedstawiciele handlowi, serwisanci); dopuszczalne jest, aby rozpoczynali pracę, meldując się każdego dnia rano w siedzibie pracodawcy w celu np. podpisania listy obecności, wykonania czynności biurowych, rozliczeniowych, sprawozdawczych. Miejsce lub miejsca wykonywania pracy wyznacza pracownikowi pracodawca, np. ustalając doręczycielowi (listonoszowi) obszar określony nazwami ulic i numerami domów.
WAŻNE
Objęcie zadaniowym czasem pracy nie będzie możliwe w przypadku pracowników, którzy wykonują pracę pod ciągłym i bezpośrednim nadzorem przełożonego, w ściśle określonych godzinach, uzależnioną od pracy innych pracowników (np. praca kolektywna, skooperowana).
Wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 14 lutego 2017 r. (sygn. akt: I AUa 1262/16): „Zadaniowy czas pracy może być stosowany wobec pracowników tylko w wąskim zakresie, tj. wówczas, gdy rodzaj pracy, jej organizacja albo miejsce wykonywania uniemożliwiają lub znacznie utrudniają kontrolę pracodawcy nad pracownikiem w czasie wykonywania pracy. Zadania pracownika powinny być natomiast tak ustalone, aby pracownik, przy dołożeniu należytej staranności i sumienności (art. 100 § 1 k.p.), mógł je wykonać w ciągu 8 godzin na dobę i przeciętnie 40 godzin tygodniowo w przeciętnie 5-dniowym tygodniu pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym (art. 129 k.p.)”.
Przykład
Zakład pracy produkujący wyroby z drewna stosuje następujące systemy czasu pracy:
- a) podstawowy dla pracowników administracji,
- b) równoważny dla pracow...