mgr.; Trener, specjalista zarządzania zasobami ludzkimi, wykładowca akademicki, antropolog organizacji, autorka wielu podręczników szkoleniowych i artykułów. Specjalizuje się w rozwoju kompetencji kierowniczych
oraz wspiera procesy ZZL w organizacjach (oceny pracownicze, zwalnianie pracowników, zarządzanie zespołami). Jako szkoleniowiec i konsultant ZZL współpracowała m.in. z Mercedes-Benz Sp. z o.o., Nowy Styl Group, Raben Polska Sp. z o.o., Eurolot SA. Od 2011 r. prowadzi własną firmę.
Zaburzenia na tle nerwicowym należą do najczęściej występujących zaburzeń natury psychicznej. Zapadalność na nerwice w amerykańskiej populacji szacować można na 28,8% w ciągu życia oraz 18,1% podczas ostatniego roku [1].
W Polsce wskaźnik zachorowalności utrzymuje się na poziomie 20–30% [2].
Konflikty w środowisku pracy są zjawiskiem naturalnym – nie ma zespołów, w których nie występują, a ich całkowite wyeliminowanie nie jest ani możliwe, ani dobre. Specjaliści zarządzania uważają nawet, że są one niezbędnym elementem sprzyjającym prawidłowemu funkcjonowaniu przedsiębiorstwa.
Praca kojarzy się z poczuciem bezpieczeństwa, stabilizacją finansową oraz stałym wzrostem kompetencji czy umiejętności zawodowych. Bardzo często jednak menedżer staje przed koniecznością wręczenia wypowiedzenia pracownikowi, który z różnych względów przestał spełniać oczekiwania pracodawcy.
Wypalenie zawodowe to reakcja organizmu na długotrwały stres, przejawiająca się wyczerpaniem fizycznym, psychicznym i emocjonalnym. Na syndrom wypalenia zawodowego cierpi ok. 4,2% populacji
(5,2% kobiet i 3,3% mężczyzn), najczęściej w przedziale wieku od 40 do 59 lat.
