Przywództwo sytuacyjne według Blancharda jako droga do empowermentu pracowniczego

Ja szef

Skuteczne przywództwo wymaga adaptacji działań w zależności od stopnia doświadczenia swoich pracowników. Osoby początkujące potrzebują lidera o niskim poziomie wsparcia, wysoce dyrektywnego i osobiście kierującego zadaniami podwładnych. W miarę jak pracownicy stają się bardziej kompetentni, wzrasta ich samodzielność i oczekują mniej kontrolującego, a bardziej wspierającego managementu. Jak dobrać metody przywódcze do zespołu i stać się prawdziwym autorytetem w organizacji?

Koncepcja dostosowania stylu lidera do konkretnej sytuacji oraz poziomu rozwoju pracowników określana jest mianem zarządzania sytuacyjnego. Teoria przywództwa sytuacyjnego została po raz pierwszy przedstawiona jako „cykl życia przywództwa” [1]. W tej wersji zaprezentowano zasady teorii przywództwa sytuacyjnego dotyczące postępowania z nowymi pracownikami poprzez stosowanie bardziej dyrektywnych zachowań liderskich, a następnie stopniowe ich zastępowanie, w miarę wzrostu rozwoju i stażu pracownika, wsparciem. 
Poziom rozwoju pracownika jest kluczowym moderatorem związku między zachowaniem lidera a efektywnością pracy zespołu. Zmiennymi determinującymi zachowanie lidera są kompetencje pracowników oraz poziom ich zaangażowania. Kompetencje definiuje się jako wiedzę niezbędną do wykonania zadania oraz umiejętności nabyte przez pracownika w drodze formalnej edukacji, szkolenia w miejscu pracy i doświadczenia. Zaangażowanie definiuje się jako motywację i pewność siebie pracownika. Motywacja to zainteresowanie zadaniem, a pewność siebie to poczucie bezpieczeństwa lub stopień, w jakim ufa on, że jest w stanie pracować niezależnie i osiągać dobre wyniki [2].
Zachowanie lidera składa się z dwóch głównych wymiarów: wspierania i dyrektywności. Wspieranie odnosi się do lidera okazującego ciepło i uwagę, natomiast dyrektywność odnosi się do lidera inicjującego strukturę i monitorującego wyniki. Zakłada się, że korzystne zachowanie przywódcze zmienia się wraz ze zmianami w poziomie rozwoju współpracowników. W przypadku niedoświadczonych pracowników skuteczne przywództwo wymaga zachowań o niskim poziomie wsparcia i wysoce dyrektywnych, zorientowanych na osobiste kierowanie działaniami osób z zespołu (przydzielanie czynności, nadzór, ocenianie). W miarę jak pracownicy stają się bardziej kompetentni, potrzeba stosowania zachowań dyrektywnych maleje, natomiast wzrasta potrzeba zachowań bardziej wspierających, nakierowanych na samodzielność pracowników, dając...

Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów

Co zyskasz, kupując prenumeratę?
  • 6 numerów czasopisma "Menedżer Produkcji"
  • Dostęp do wszystkich archiwalnych artykułów w wersji online
  • Dodatkowe dokumenty do pobrania i samodzielnej edycji
  • ...i wiele więcej!

Przypisy